امام حسین عليه السلام :
وُجِدَ لَوحٌ تَحتَ حائِطِ مَدينَةٍ مِنَ المَدائِنِ فيهِ مَكتوبٌ:
أنَا اللّهُ لا إلهَ إلّا أنَا ومُحَمَّدٌ نَبِيّي، عَجِبتُ لِمَن أيقَنَ بِالمَوتِ كَيفَ يَفرَحُ! وعَجِبتُ لِمَن أيقَنَ بِالقَدَرِ كَيفَ يَحزَنُ! وعَجِبتُ لِمَنِ اختَبَرَ الدُّنيا كَيفَ يَطمَئِنُّ [إلَيها]! وعَجِبتُ لِمَن أيقَنَ بِالحِسابِ كَيفَ يُذنِبُ!
أنَا اللّهُ لا إلهَ إلّا أنَا ومُحَمَّدٌ نَبِيّي، عَجِبتُ لِمَن أيقَنَ بِالمَوتِ كَيفَ يَفرَحُ! وعَجِبتُ لِمَن أيقَنَ بِالقَدَرِ كَيفَ يَحزَنُ! وعَجِبتُ لِمَنِ اختَبَرَ الدُّنيا كَيفَ يَطمَئِنُّ [إلَيها]! وعَجِبتُ لِمَن أيقَنَ بِالحِسابِ كَيفَ يُذنِبُ!
لوحى زير ديوار شهرى از شهرها يافت شد كه در آن نوشته بود:
من، خدايم و خدايى جز من نيست و محمّد، پيامبرِ من است. در شگفتم كسى كه به مرگ يقين دارد، چگونه شادمانى مى كند؟! و در شگفتم كسى كه به تقدير يقين دارد، چگونه غمگين مى شود؟! و در شگفتم كسى كه دنيا را آزموده، چگونه به آن اطمينان مى كند؟! و در شگفتم كسى كه به محاسبه يقين دارد، چگونه گناه مى كند؟!
من، خدايم و خدايى جز من نيست و محمّد، پيامبرِ من است. در شگفتم كسى كه به مرگ يقين دارد، چگونه شادمانى مى كند؟! و در شگفتم كسى كه به تقدير يقين دارد، چگونه غمگين مى شود؟! و در شگفتم كسى كه دنيا را آزموده، چگونه به آن اطمينان مى كند؟! و در شگفتم كسى كه به محاسبه يقين دارد، چگونه گناه مى كند؟!
عيون أخبار الرضا عليه السلام: ج 2 ، ص 44 ، ح 158