می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمانها که :
پدر تنها قهرمان بود .
عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد.
بالاترین نــقطهى زمین، شــانههای پـدر بــود.
بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادرهای خودم بودند.
تنــها دردم، زانوهای زخمـیام بودند.
تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود.
و معنای خداحافـظ، تا فردا بود.
*حسین پناهی*