در این دنیای دلبستگی من چون نخ میان کلاف، کلافه و سرگردانم.
آن قدر به این آدم های عجیب و روزگار تو در تو گره خورده ام که حالا سردرگمم.
دنیای منِ کلافه تار است. من تار، تو پود شو. به خود ببافم.
دلم گیر است. از کارم گره بگشا
حول خورشید حریمت بتابان من بی تاب را
و بعد چون خیالت از نو ببافم!!!